Wiedza o diamentach
Powstawanie diamentów
Diamenty są najcenniejszymi i najtrwalszymi kamieniami szlachetnymi. Nazwa pochodzi od starogreckiego słowa „adamas” czyli „niezniszczalny”. Są najstarszym skarbem świata, powstałym ponad 3,3 miliarda lat temu w głębi skorupy ziemskiej w specyficznych warunkach – przy temperaturze wahającej się średnio między 900 a 1300 stopni Celsjusza i ciśnieniu od 45 do 60 kilobarów. To około 50 000 razy więcej niż ciśnienie atmosferyczne występujące na powierzchni Ziemi. Te niezwykłe warunki powodują krystalizację atomów węgla, tworząc coś, co znamy jako diamenty. Zazwyczaj diamenty znajdują się na głębokości od 150 do 200 km pod powierzchnią Ziemi. Diamenty są wydobywane różnymi technikami, a średnio wydobywa się 250 ton metrycznych rudy, aby wyprodukować jednokaratowy, polerowany diament wysokiej jakości.
Chociaż diamenty obficie występują w wielu miejscach na świecie (takich jak Ameryka Południowa, część Wschodu, Indie itp.), to ogólnie Afryka, a w szczególności Afryka Południowa, odgrywają główną rolę w światowym przemyśle wydobywczym diamentów. Od czasu ich odkrycia w Kimberly w RPA w 1867 r., Afryka pozostaje najważniejszym producentem diamentów na świecie. Szacuje się, że prawie 65% światowych diamentów pochodzi z afrykańskich kopalni.
KRYTERIA OCENY DIAMENTÓW 4C
Jakość oszlifowanego diamentu określa się na podstawie czterech ścisłych kryteriów, które są znane jako zasada 4 C. Są one znane i uznawane na całym świecie.
waga w karatach
Nazwa ‘karat’ pochodzi od greckiego słowa ‘keration’ - oznaczającego owoc karobu, czyli drzewa karob zwanego również chlebem świętojańskim. Każde ziarno chleba świętojańskiego to 1 karat. Im wyższa próba (im więcej karatów), tym rzadszy i cenniejszy jest diament. Ponieważ duże diamenty rzadko występują w przyrodzie, są one naturalnie bardziej wartościowe niż ich mniejsze odpowiedniki.
Karat jest jednostką wagi kamienia, przy czym 1 karat wynosi 0,2 grama lub 200 miligramów (5 karatów = tylko 1 gram). Tak jak waluta dzieli się na mniejsze jednostki, tak karat dzieli się na 100 punktów. Na przykład połowa karata to 50 punktów. Jedna czwarta karata to 25 punktów itd. Od czasu wprowadzenia w 1907 roku system ten jest używany na całym świecie.
Jednak nie tylko wielkość diamentu wpływa na jego wartość i cenę. Inne cechy, takie jak szlif, barwa i czystość, mogą znacząco wpłynąć na blask i piękno diamentu, a także na jego cenę. Diament o dużej wadze w karatach, ale o niskiej ocenie barwy, szlifu i czystości, mógłby na przykład być cenniejszy niż diament o mniejszej masie w karatach, ale o wyjątkowej barwie i czystości.
czystość
W przeciwieństwie do diamentów produkowanych, diamenty naturalne powstały miliardy lat temu w specyficznych warunkach geologicznych – przy ekstremalnie wysokim ciśnieniu i temperaturze. Nie ma więc dwóch takich samych diamentów naturalnych. Co więcej, w zasadzie wszystkie diamenty mają małe „znamiona”, zwane inkluzjami (wrostkami), które powstają w naturalny sposób podczas procesu krystalizacji. Są to „odciski palców” natury, które nadają każdemu diamentowi niepowtarzalny charakter.
Inkluzje mogą również pomóc gemmologowi zidentyfikować prawdziwy diament spośród imitacji diamentów. W związku z tym czasami trudno odróżnić nieskazitelny diament od imitacji, ponieważ naturalne inkluzje ujawniają autentyczność pochodzenia kamieni.
Czystość odnosi się do stopnia, w jakim obecne są zewnętrzne niedoskonałości i wewnętrzne inkluzje.
Na powierzchni diamentu występują zewnętrzne niedoskonałości. Te niedoskonałości nie mają blasku, są słabo widzialne i tworzą się w procesie polerowania, jeśli ten kto poleruje nie jest wystarczająco doświadczony. Na szczęście można je również łatwo naprawić.W przeciwieństwie do nich inkluzje wewnętrzne źle wpływają na czystość diamentu. Te niedoskonałości są zwykle jasne i wyraźne i łatwo je rozpoznać pod lupą. Aby naprawić takie inkluzje, diamenty muszą być obrobione i oszlifowane, co istotnie zmniejsza wagę diamentu.
Zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne niedoskonałości są badane pod lupą do diamentów z 10-krotnym powiększeniem. Robi się tak dlatego, ponieważ inkluzje w większości nie są widoczne gołym okiem. Ocena czystości diamentu może być dokonana tylko przez przeszkolonego gemmologa i ważne jest, aby wziąć to pod uwagę przy wyborze diamentu do swojej biżuterii.
Im bliżej diament jest „nieskazitelności”, bez inkluzji widocznych pod lupą jubilerską, tym jest rzadszy, a co za tym idzie, tym wyższa jest jego wartość.
FL (Flawless)
Kamień, który jest całkowicie czysty i nie ma wewnętrznych ani zewnętrznych niedoskonałości.
IF (Internally Flawless)
Kamień, który nie ma wewnętrznych inkluzji, ale może mieć drobne zewnętrzne niedoskonałości, takie jak maleńka naturalna rysa, dodatkowa faseta lub linie słojów na powierzchni.
VVS1, VVS2 (Very Very Slightly included)
Kamienie, które mają bardzo małe inkluzje wewnętrzne, takie jak szpilki, chmury, igły i drobne rozszczepienia.
VS1, VS2 (Very Slightly included)
Kamienie, które mają małe inkluzje wewnętrzne.
SI1, SI2 (Slightly included)
Kamienie, które mają średniej wielkości inkluzje wewnętrzne.
SI3 (Slightly included)
Ten stopień czystości pojawia się na liście Rapaport, ale nie jest uznawany przez GIA i HRD.
I1 (P1), I2 (P2), I3 (P3) (Included) – Kamienie, które mają duże lub bardzo duże inkluzje wewnętrzne widoczne gołym okiem.
W GRABUS DIAMONDS każdy diament jest dokładnie oceniany i zaliczany do odpowiedniej klasy jakości. Gwarantuje to, że zawsze wybierasz diamenty, które odpowiadają Twoim potrzebom i danej okazji. Jednak generalna zasada przy wyborze diamentu jest taka, że powinniście wybrać przynajmniej klasę czystości, w której inkluzje nie są widoczne gołym okiem (tj. klasa czystości SI lub wyższa).
Istnieje również pięć dodatkowych czynników, które określają klasę czystości:
• wielkość inkluzji w stosunku do wielkości kamienia
• pozycja inkluzji
• ilość inkluzji i odbicia inkluzji
• rodzaj inkluzji – wewnętrzne lub zewnętrzne
• barwa i wygląd inkluzji
Barwa
W 1953 roku GIA (The Gemological Institute of America) zaczął oceniać czystość i barwę w skalach ocen, których używamy do dziś. Diamenty występują w różnych odcieniach koloru, od bezbarwnego do różnych odcieni żółtego. Im diament jest bliższy bezbarwności, tym jest cenniejszy.
D, E, F
To najbielsze diamenty, bezbarwne i często nazywane diamentami „collection”. Różnica między nimi polega na przejrzystości i czystości barwy. Inna nazwa tych diamentów to: „River”
G, H
Kamienie te mają bardzo lekki odcień żółtego (lub szarego, lub brązowego).
I, J
Kamienie te mają odcień od jasnego do średniego żółtego (lub szarego, lub brązowego).
K, L
Kamienie te mają mocny odcień żółtego (lub szarego, lub brązowego).
M, N
Kamienie te mają bardzo mocny odcień żółtego (lub szarego, lub brązowego).
N – Z
Każdy kamień, który jest bardziej żółty niż N i mniej żółty niż Z, nazywa się CAPE lub DARK CAPE (Prowincja Przylądkowa w Afryce Południowej, gdzie pogoń za diamentami rozpoczęła się w 1869 roku. Kamienie w tych kolorach są tanie i sprzedawane poza cennikiem Rapaport. GIA klasyfikuje je między 2 klasami barwy. Na przykład: W-X, Y-Z.
DIAMENTY TYPU IIA
Podczas gdy zakres kolorów diamentów waha się od D do Z, istnieje wyższa klasa diamentów sklasyfikowanych jako Typ IIa. Te diamenty są w 100% węglowe i nie zawierają śladów azotu ani boru. W związku z tym są to najbardziej czyste chemicznie diamenty i o ile nie mają inkluzji lub defektów, które umożliwiłyby absorpcję światła, diamenty typu IIa są w zasadzie bezbarwne. W istocie są to diamenty, które większość ludzi uważa za doskonałe! W związku z tym, biorąc pod uwagę wyższość tych diamentów, tylko około 1-2% wydobytych diamentów można zaklasyfikować do tego typu. Niemniej jednak, pomimo ich rzadkości, większość australijskiej produkcji diamentów jest typu IIa. Te australijskie diamenty są również znane jako diamenty „Golkonda”, nazwa pochodzi od regionu Golkonda (Indie), który był głównym dostawcą diamentów na świecie od IV wieku do 1730 roku. Wiele znanych dużych diamentów, takich jak Cullinan, Koh-i-Noor, Pink Legacy i Lesedi La Rona jest typu IIa.
DIAMENTY O FANTAZYJNYCH BARWACH
Każdy kamień, który jest bardziej żółty niż Z, nazywany jest fantazyjnym żółtym, a jego wartość jest wyższa.
Chociaż Fancy Yellow jest najbardziej rozpowszechnioną fantazyjną barwą, w rzeczywistości istnieje cała gama fantazyjnych kolorów diamentów, obejmująca niebieski, żółty, zielony, różowy, czerwony, fioletowy, purpurowy, szary, brązowy, pomarańczowy, czarny i kameleon. Są one znane pod wspólna nazwą Fancy Color Diamonds i stanowią tylko 1% wszystkich diamentów na świecie. Naturalne diamenty w fantazyjnym kolorze są oceniane w oparciu o intensywność ich barwy. Im bardziej intensywny i żywy jest ich odcień, tym wyższa ich wartość.
Ponadto GIA oferuje kompletną certyfikację diamentów Fancy Color i ocenia je pod kątem profilu i intensywności barwy oraz pochodzenia. Niemniej jednak barwa diamentu zależy od osobistych preferencji, więc nie ma złych wyborów!
szlif
Szlif diamentu jest często mylony z kształtem diamentu (okrągły, szmaragd, gruszka, princessa itp.). Niemniej jednak szlif diamentu odnosi się do tego, jak dobrze fasety diamentu współgrają ze światłem. O ocenie szlifu decydują proporcje, symetria i połysk. Doskonałe proporcje są bardzo ważne dla diamentu, ponieważ umożliwiają odbijanie największej ilości światła od korony.
Cztery kluczowe cechy, które decydują o właściwych proporcjach diamentu:
• Brylantacja (jasność) – białe światło wydobywające się z powierzchni i z głębi kamienia nadaje diamentowi piękno.
• Ogień – kolory tęczy, które widać z boków korony. Połączenie białego blasku i ognia nadaje diamentowi niesamowite piękno.
• Połysk – ilość i jakość białego światła odbijanego od tafli. Jakość połysku uzależniona jest od jakości procesu polerowania.
• Scyntylacja – to błyski białego i kolorowego światła, które pojawiają się, gdy diament jest w ruchu.
Okrągły szlif brylantowy pojawił się w XVII wieku, od tego czasu przeszedł kilka zmian, aż osiągnął obecny kształt, który ustanowił Marcel Tolkowski w 1919 roku.
Cięcie idealne – bez względu na to, z jakiego kierunku i pod jakim kątem światło wpada do tego diamentu, zostanie ono odbite do szczytu, nadając diamentowi blasku. Idealne cięcie jest najwyższym możliwym standardem stosowanym także jako miernik oceny wszystkich diamentów.
Cięcie płytkie – mówimy o nim wtedy, gdy łączna głębokość diamentu jest zbyt niska w stosunku do przeciętnej średnicy pasa (rondysty). Tutaj wpadające światło nie odbija się przez taflę, lecz wychodzi z dna kamienia (z pawilonu), poświęcając jego blask i splendor. Co więcej, diamenty o takim cięciu mają tendencję do ujawniania „efektu rybiego oka”. Zjawisko to ma miejsce wtedy, gdy pas diamentu odbija się pod fasetą tafli, co także umniejsza piękno kamienia.
Cięcie głębokie – mówimy o nim wtedy, gdy łączna głębokość diamentu jest zbyt wysoka w stosunku do przeciętnej średnicy pasa. W wyniku tego światło nie odbija się prawidłowo, a diament ma niską jasność i wygląda martwo. Generalnie im głębsze cięcie kamienia, tym mniej jest on wyrazisty. Nacisk tutaj się kładzie na maksymalną wagę, a nie na maksymalne piękno.
Podstawowe proporcje diamentu to stosunek jego wagi w karatach do przeciętnej średnicy (która jest mierzona miernikiem - mikrometrem). Jeśli istnieje niezgodność między średnicami kamienia a jego wagą, oznacza to problem w proporcjach, które wpłyną na brylancję i ogień.
Because a diamond’s cut is the biggest determining factor in so many of its other characteristics, GRABUS Diamonds recommends buying the best cut grade you can afford.
FLUORESCENCJA DIAMENTÓW
Fluorescencja to naturalne zjawisko, które dotyczy prawie jednej trzeciej wszystkich diamentów o jakości klejnotów. Diamenty rozwijają się w czasie od 900 milionów do 3 miliardów lat. W trakcie procesu rozwoju budowa atomowa niektórych diamentów ulega zmianom. W rezultacie 30% naturalnych diamentów zwykle świeci w niebieskawym odcieniu pod wpływem promieni ultrafioletowych o niskiej częstotliwości. Chociaż światło słoneczne i lampy fluorescencyjne również emitują promienie ultrafioletowe, ich ilość jest wystarczająco mała, aby ujawnić świecenie. Ponadto GIA posiada zautomatyzowany system do pomiaru fluorescencji diamentu.
Istnieją dwa czynniki, które należy wziąć pod uwagę, gdy diament posiada fluorescencję:
Barwa
Z częstością występowania 95% najczęściej występującym kolorem fluorescencyjnym jest niebieski, a następnie żółty, potem zielony, pomarańczowy i biały. Diamenty z niebieską fluorescencją wydają się być bielsze niż sugeruje to ich ocena. Jest to dobre dla kupującego, ponieważ taki egzemplarz będzie wyglądał jak diament, który jest wart znacznie więcej. Żółta fluorescencja jest uważana za niepożądaną, ponieważ zwykle powoduje, że kamień jest mglisty.
Intensywność
Intensywność fluorescencji waha się od braku, poprzez słabą, średnią, silną do bardzo silnej. Naturalnie, słaba fluorescencja lub jej brak jest uważana za lepszą.
Zazwyczaj odradzamy kupującym kupowanie diamentów, które wykazują silną fluorescencję, jeśli ich barwa diamentu mieści się w zakresie kolorów D-L. Kupując diament, zawsze sprawdź jego unikalne cechy i właściwości. Upewnij się, że rozumiesz ocenę na certyfikacie. W przypadku wszelkich wyjaśnień prosimy o kontakt na: office@grabus-diamonds.com